در نوشتار حاضر، آثار مهم‌ترین پارامترهای تأثیرگذار در پاسخ غیرخطی سامانه‌ی سازه ـ خاک ـ سازه شامل دوره‌ی تناوب سازه‌های اصلی )$T_{1}$( و مجاور )$T_{2}$(، فاصله‌ی سازه‌ها )$d$( و نوع خاک به‌صورت جامع بررسی شده است. هدف از نوشتار حاضر، شناخت اصولی آثار تغییر هر پارامتر در تغییرشکل غیرخطی سازه، بررسی الزام‌های آیین‌نامه‌یی و پیش‌بینی رفتار سازه بدون مدل‌سازی سازه‌ی مجاور است. برای این منظور ۶ سازه‌ی ۲ تا ۱۵ طبقه واقع بر دو نمونه خاک رس به‌صورت دوتایی در ۳ فاصله‌ی صفر، ۱۰ و ۲۵ متری مدل و با استفاده از روش تاریخچه‌ی زمانی غیرخطی تحلیل شده‌اند. براساس نتایج، تکیه‌گاه نرم باعث افزایش شدید نسبت دریفت طبقه‌ی اول به حالت تکیه‌گاه ثابت می‌شود که کمینه‌ی نسبت مذکور ۱٫۱ و بیشینه‌ی آن ۳٫۶۱ است. از سویی دیگر، افزایش $T_{1}$ و $T_{2}$ منجر به افزایش تغییرشکل سازه می‌شود، به‌طوری که آثار $T_{1}$ دست‌کم ۲ برابر $T_{2}$ است. برای سازه‌های اصلی با $T_{1}$ در محدوده‌ی ۰٫۷ تا ۱٫۵ برابر دوره‌ی تناوب خاک، دریفت سازه دچار تشدید می‌شود. براساس یافته‌های پژوهش حاضر، فقط برای سازه‌های با دوره‌ی تناوب بیشتر از ۳ ثانیه، افزایش فاصله‌ی سازه‌ها منجر به کاهش آثار سازه‌ی مجاور می‌شود. درنهایت با شناخت پارامترهای کلیدی اندرکنش سازه ـ خاک ـ سازه، روابطی جهت اصلاح الزام‌های آیین‌نامه برای تکیه‌گاه نرم ارائه شده است.
)