در نوشتار حاضر، آثار مهم‌ترین پارامترهای تأثیرگذار در پاسخ غیرخطی سامانه‌ی سازه ـ خاک ـ سازه شامل دوره‌ی تناوب سازه‌های اصلی )( و مجاور )(، فاصله‌ی سازه‌ها )( و نوع خاک به‌صورت جامع بررسی شده است. هدف از نوشتار حاضر، شناخت اصولی آثار تغییر هر پارامتر در تغییرشکل غیرخطی سازه، بررسی الزام‌های آیین‌نامه‌یی و پیش‌بینی رفتار سازه بدون مدل‌سازی سازه‌ی مجاور است. برای این منظور ۶ سازه‌ی ۲ تا ۱۵ طبقه واقع بر دو نمونه خاک رس به‌صورت دوتایی در ۳ فاصله‌ی صفر، ۱۰ و ۲۵ متری مدل و با استفاده از روش تاریخچه‌ی زمانی غیرخطی تحلیل شده‌اند. براساس نتایج، تکیه‌گاه نرم باعث افزایش شدید نسبت دریفت طبقه‌ی اول به حالت تکیه‌گاه ثابت می‌شود که کمینه‌ی نسبت مذکور ۱٫۱ و بیشینه‌ی آن ۳٫۶۱ است. از سویی دیگر، افزایش و منجر به افزایش تغییرشکل سازه می‌شود، به‌طوری که آثار دست‌کم ۲ برابر است. برای سازه‌های اصلی با در محدوده‌ی ۰٫۷ تا ۱٫۵ برابر دوره‌ی تناوب خاک، دریفت سازه دچار تشدید می‌شود. براساس یافته‌های پژوهش حاضر، فقط برای سازه‌های با دوره‌ی تناوب بیشتر از ۳ ثانیه، افزایش فاصله‌ی سازه‌ها منجر به کاهش آثار سازه‌ی مجاور می‌شود. درنهایت با شناخت پارامترهای کلیدی اندرکنش سازه ـ خاک ـ سازه، روابطی جهت اصلاح الزام‌های آیین‌نامه برای تکیه‌گاه نرم ارائه شده است.
)